Suformuluotos įvairių kalbos statusų apibrėžtys. Statistiškai yra sunku, o gal net ir neįmanoma tiksliai apibrėžti vartojimo buityje kalbos statuso ribas.

Frankofonijos procesas vienokiu ar kitokiu prancūzų kalbos statusu tiesiogiai ir netiesiogiai daro įtaką daugiau nei trečdaliui visų planetos šalių. Šis reiškinys patvirtina teiginį, kad prancūzų kalba įsitvirtina pasaulyje pirmiausia kaip kultūros kalba, o vėliau jau visais kitais galimais kalbų statusais. Todėl darome prielaidą, kad ateityje prancūzų kalba turėtų oficialiai įgyti ir juridiškai įteisinti tarptautinį pasaulinės kultūros kalbos statusą.

 

Literatūra

  • Année francophone internationale 2003 : le point sur l’espace francophone, Paris : Année francophone internationale, 2003.
  • Argod-Dutard, Françoise (dir.), Quelles perspectives pour la langue française? Histoire, enjeux et vitalité du français en France et dans la francophonie, Rennes : Presses universitaires de Rennes, 2003.
  • Arnaud, Serge; Michel Guillou, Albert Salon, Les Défis de la francophonie: pour une mondialisation humaniste, Paris : Alpharès, 2005.
  • Assia, Djebar, La disparition de la langue française, Paris : Albin Michel, 2005.
  • Calvet, Louis-Jean, l’Europe et ses langues, Paris : Plon, 1993.
  • Calvet, Louis-Jean, Le marché aux langues : les effets linguistiques de la mondialisation, Paris : Plon, 2002.
  • Carroué, Laurent, Géographie de la mondialisation, Paris : Armand Colin, 2005.
  • Certa, Pascal, Le Français d’aujourd’hui : une langue qui bouge, Paris : Radio France : Balland/Jacob-Duvernet, 2007.
  • Chaudenson, Robert; Louis-Jean Calvet (dir.), Les langues dans l’espace francophone : de la coexistence au partenariat, Paris : L’Harmattan : Institut de la francophonie, 2001.
  • Cohen, Marcel, L’histoire d’une langue : le français (des lointaines origines à nos jours), Paris : Éditions Sociales, 1973.
  • Comrie, Bernard; Stephen Matthews, Maria Polinsky, Atlas des langues : l’origine et le développement des langues dans le monde, Paris : Acropole, 2004.
  • Deniau, Xavier, La Francophonie, Paris : Presses universitaires de France, 2001.
  • Depecker, Loïc, Les mots de la francophonie, Paris : Belin, 1990.
  • Dictionnaire universel francophone, Paris : Hachette Édicef et AUPELF-UREF, 1997.
  • Dumont, Pierre, L’interculturel dans l’espace francophone, Paris : L’Harmattan, 2001.
  • Farandjis, Stélio, Philosophie de la Francophonie : contribution au débat, Paris : L’Harmattan, 1999.
  • Gas, V.; F. Leroux, « Où sont les francophones? », 16/11/2004 Dernière mise à jour le 16/11/2004 à 17:04 TU.
  • Gonthier, Josiane; Organisation internationale de la francophonie, Conseil consultatif, La Francophonie dans le monde : 2002–2003, Paris : Larousse, 2003.
  • Haut Conseil de la francophonie, La francophonie dans le monde : 2004–2005, Paris : Larousse, 2006.
  • « Langue de culture », Wikipedia.org [žiūrėta 2012 m. rugpjūčio 9 d.].
  • Laure, I., « 6 7000 langues inégalement réparties », Courrier International, 2003, mars–mai.
  • Mayer, Marc, Les laïcités en francophonie, Bruxelles : Labor, 2005.
  • Poissonnier, Ariane; Gérard Sournia, Fabrice le Goff, Ghassan Salamé, L’Atlas mondial de la francophonie, Paris : Autrement, 2006.
  • Rossillon, Philippe; Françoise Cauquil (dir.), Atlas de la langue française, Paris : Bordas, 1995.
  • Tétu, Michel, Qu’est-ce que la francophonie?, Vanves: Hachette-Édicef, 1997.
  • Valdman, Albert; Robert Chaudenson, Gabriel Manessy, Le français hors de France, Paris: Honoré Champion, 1979.
  • Vitkauskienė, Vilhelmina; Violeta Samedy, « Notion de la Francophonie: avec une initiale majuscule » | Language and Culture: New Challenges for the Teachers of Europe, Vilnius: Vilniaus universiteto leidykla, 2009.
  • Walter, Henriette, L’aventure des mots français venus d’ailleurs, Paris : Livre de poche, 1999.
  • Walter, Henriette, Le français dans tous les sens, Paris : Robert Laffont, 1988.
  • Wolton, Dominique, Demain la Francophonie, Paris : Flammarion, 2006.
 

The Statuses of the French Language in the World

  • Bibliographic Description: Vilhelmina Vitkauskienė1), Violeta Samedy2), „Prancūzų kalbos statusai“, @eitis (lt), 2021, t. 1 611, ISSN 2424-421X.
  • Previous Edition: Vilhelmina Vitkauskienė1), Violeta Samedy2), „Prancūzų kalbos statusai“, „Socialinių mokslų studijos“, 2012, t. 4, nr. 4, p. 1327–1339, ISSN 2029–2236.
  • Institutional Affiliation: 1) Vilniaus universiteto Filologijos fakulteto Prancūzų filologijos katedra, 2) Mykolo Romerio universiteto Humanitarinių mokslų instituto Užsienio kalbų katedra.

Summary. The objective of this article is to make a sociolinguistic and descriptive analysis of the statuses of the French language in the world. We carried out a rich study of theoretical and historic works. Having presented the historic outline of the sociolinguistic phenomenon of the statuses of language as such and the statistical data, we made the descriptive analysis of the following statuses of French: that of the official language, the mother tongue, a language of teaching (of foreign language, second language), an international language, a language of employment, a language of culture, a language of daily usage. Definitions of all statuses of the French language are given. Statistically it is difficult, if not impossible, to specify boundaries of home language status. The process of francophonie in one or another status of the French language directly and indirectly influences more than one-third of all world countries. This phenomenon confirms the claim that the French language becomes a primary world’s language of culture in all possible language statuses. Therefore, we assume that in the future French language should officially acquire and legally validate international status of the language of the world culture.

Our analysis showed us that at the moment, the status of official language can be applied: in countries or in regions as well as in numerous international organizations, such as the European Union, by example. French appears among both working languages of the UNO, as well as all its agencies. The French language is one of three working languages of the African Union (52 member countries), and one of two working languages of the European Union (with English). In the countries where French acquired the status of the official language, the co-official language or the administrative language, it is taught as a second language; where French has no official status, it is taught as a foreign language or as a language of culture. In the context of current globalization French should acquire a new dominant status that of the language of the world culture.

Keywords: employment language, foreign language, language status, language of culture, international language, multilingualism, official language, second language.

 
Grįžti